Column: American Made
In 2016 ging het heel goed met de Nederlandse bioscopen. Zo steeg het aantal bezoekers met vier procent naar ruim 34 miljoen Nederlanders en werd er opgeteld bijna 290 miljoen euro aan tickets verkocht. Gezien de enorme groei die Netflix in ons land doormaakt, is dat op z’n minst opmerkelijk te noemen. Zet je de bioscoopcijfers ook nog eens af tegen het dalend aantal tv-aansluitingen en de vijftig procent minder winst en vier procent lagere reclameomzet van RTL Nederland, dan vraag je je af wat hun succesformule is.
Een ding staat vast: het aantal bioscoopzalen is in de afgelopen jaren fors toegenomen en er is door de meeste exploitanten flink geïnvesteerd in zitcomfort. En dus is er tegenwoordig voldoende beenruimte en is de nekloge van weleer een unicum geworden. Desondanks zul je mij, en mijn vrouw, niet snel meer in een bioscoop aantreffen. Want nadat ik recentelijk met haar de nieuwste Tom Cruise film American Made heb bezocht, bleken er nog de nodige andere verbeterpunten te zijn.
Om te beginnen heb je bij de bar – als je iets wilt consumeren – alleen maar keuze uit uiterst ongezonde producten. Bizar. En mag je gedurende de film meegenieten van luid popcorn en chips knagende medebezoekers. Wat allemaal nog best te doen is, totdat ineens middenin de film – als je er net lekker inzit – het licht aangaat.
Eerst denk je nog dat er een technisch mankement is (projector kapot?), totdat er op het grote scherm het woord ‘pauze’ verschijnt en het besef doordringt dat je geacht wordt om je richting de eerder genoemde snoepwinkel te begeven. De manier waarop dit überhaupt gebeurde, was voor ons dusdanig dat wij het die avond maar voor gezien hebben gehouden en de tweede helft graag over een jaar of twee op Netflix afkijken.
Het is mij overigens een groot raadsel waarom deze exploitant zo respectloos met zijn film en het publiek omgaat. Producenten zouden steevast in hun contract moeten opnemen dat dergelijke inbreuken niet dan wel netjes worden ingelast. En als het zo is, men de bezoeker voorafgaand erover informeert. Dan heb je tenminste nog een keuze.
Het zal met dergelijke praktijken niet lang meer duren of de bioscoopsector kan eenzelfde duikvlucht tegemoet zien als die bij televisie al 2,5 jaar gaande is. En die maar een winnaar kent: Netflix.
*) Dit artikel verscheen eerder in het oktobernummer van Emerce magazine (#161).
Gerelateerd event
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
4 Reacties
bert
En door dat Netflix is bezoeker en cultuur weer het slachtoffer van een enorme verschraling van het aanbod. Op Netflix waan je je in die gare oude Videoland in een dorp of een buitenwijk. Het aanbid van de stadsvideotheek komt niet meer terug ben ik bang.
Melvin
Wat een aangrijpend verhaal. Ik zat laatst in een vergelijkbare situatie toen ik in een stadion zat voor een voetbalwedstrijd. Er zat een hele grote groep mensen die allemaal aan het roepen waren. Nu ben ik de moeilijkste niet en heb ik er niets van gezegd, maar toen ik net lekker in de wedstrijd zat floot de scheids ineens na 45 minuten af. Hopelijk verschijnt de tweede helft binnenkort op Netflix. Schandalig dat de rest wereld zich niet aanpast aan mijn behoeften.
Robin
Ik heb ooit eens verhalen gehoord over iets wat ‘filmhuis’ word genoemd. Mensen gaan daar schijnbaar naartoe om in oude, kleine stoelen naar een scherm net wat groter dan een televisie te kijken naar films die heel lang duren, waarin erg weinig gebeurd.
Popcorn wordt er niet gegeten, frisdrank niet geschonken, of er een pauze is tijdens de film weet ik niet. Na de film is er tijd voor discussie over het moraal van de film,
Misschien een idee voor een geslaagder avondje uit?
bert
Robin,
Je bedoelt zo’n fimlhuis waar een 8K Barco laserprojector hangt, en waar je een Leffe Blond of lokaal gebrouwen hipsterbier in een glas mee de zaal in mag nemen?