-

Gameverslaving is een ziekte. Maar hoe zit het dan met serious games?

In mei dit jaar verklaarde de verzamelde assemblee van de World Health Organization dat gameverslaving officieel een gedragsziekte is. Daarmee is gameverslaving definitief opgenomen in de ICD 11, de zogenaamde International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems. Dit ondanks hevige protesten vanuit de gamewereld, zoals van de Interactive Software Foundation Europe (ISFE) en de Entertainment Software Association (ESA). Maar ook Games for Health Europe heeft al in een vroeg stadium haar zorgen geuit aan de WHO. 

Hoewel de WHO gezagdragend is, zij hebben niet het laatste woord in de wetenschappelijke wereld. Er valt wetenschappelijk namelijk nogal wat af te dingen op het besluit. Zo stelt Maia Szalavitz, verslavingsexpert, en auteur van het boek Unbroken Brain: A Revolutionary New Way Of Understanding Addiction, dat het opleggen van het stigma “verslaafde”, waarmee aangegeven wordt dat iemand een chronische ziekte heeft, overtrokken is. En vooral voor teenagers, die nog volop bezig zijn om hun identiteit te vormen, kan het in het bijzonder gevaarlijk zijn. Sterker nog, volgens Szalavitz kan het contraproductief zijn om kinderen die problemen hebben met het gebruik van beeldschermen op één hoop te gooien.

Natuurlijk valt niet te ontkennen dat jongeren problemen kunnen krijgen door te veel gebruik van beeldschermtoepassingen. Dit te veel gebruik moet wel in de juiste context geplaatst worden, bijvoorbeeld door meer gericht onderzoek bij kinderen en ouders. Sarah Domhof en Dougles Gentile “A Parent Report Measure of Screen Media ‘Addiction’ in Children,” hebben daar nader onderzoek naar gedaan.

En Gentile vraagt zich daarbij ernstig af of te veel beeldscherm gebruik een symptoom kan zijn van iets anders, zoals depressie, angst of zelfs ADHD. Terecht daarom dat Jurriaan van Rijswijk tijdens het Gamescom-congres dit jaar, in de paneldiscussie over gameverslaving stelde “We should lead further research before being able to categorize gaming as a disorder”.

Maar hoe zit het nou met de Nederlandse jeugd? Als we uitgaan van de richtlijn van de WHO voor gameverslaving, gemiddeld twintig uur beeldschermtijd per week, wat neerkomt op ongeveer drie uur per dag, dan is ongeveer de hele Nederlandse jeugd verslaafd. En dat al sinds 2014. Volgens het Rapport Verkenning Jeugdgezondheid van het RIVM, werd er toen al dagelijks ruim 2,5 uur tv gekeken en is de jeugd ruim vier uur online. Al is de tv dan tegenwoordig vervangen door Youtube en andere kanalen, de totale beeldschermtijd zal zeker niet minder zijn geworden. 

En ik dan, vraag ik mij af? Zit dagelijks meer dan vijf uur achter de pc, en kijk ook nog regelmatig televisie in de avond. Eerlijk gezegd vergeet ik ook wel eens naar het toilet te gaan of te lunchen en mis ik wat er om mij heen gebeurt. Ooit, alweer veel jaren geleden, intensief werkend aan een verhaal, bleek er ineens buiten een dik pak sneeuw te liggen. En ik had helemaal never-nooit gezien dat het buiten sneeuwde! 

Toch mogen we het vele gebruik van internet, sociale media en gamen niet bagatelliseren. Er is zeker wat aan de hand. En met het motto, de jeugd heeft de toekomst, moeten wij er voor zorgen dat vooral deze nog kwetsbare groep niet de nadelige gevolgen van het te intensieve gebruik van moderne technieken en media ondervindt. Tegenstrijdig als het moge klinken in de ogen van de WHO, serious games zijn juist de oplossing om de jeugdgezondheidszorg te ondersteunen. 

Ten eerste is er een groot scala aan serious games op het gebied van ADHD, bij leesproblemen, voor cognitie-training en op andere terreinen. Dit alles is gebaseerd op het simpele feit dat een leerproces of gedragsverandering het meest optimaal ondersteund wordt door spelmatige intelligentie, het thema van het negende Games for Health Europe-congres. Immers, spel zit in het DNA van de mens. Wie heeft er ooit leren fietsen uit een boek? Alleen spelenderwijs is die kunst geleerd. 

Ten tweede, juist het ontwikkelen van serious games door en voor de jeugd biedt kansen om de jeugdgezondheidszorg in Nederland te versterken. Een mooi voorbeeld van door is het spel WAAAW, dat in samenwerking met ervaringsdeskundigen van ’s Heerenloo is ontwikkeld voor jongeren uit de GGZ om hen te ondersteunen bij hun kreet om hulp. 

Nog veel mooier is het gegeven dat het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid en Games for Health de handen ineen hebben geslagen om middels serious games de jeugd “de eigen regie” te geven: jeugdgezondheid niet alleen voor, maar vooral door de jeugd zelf. Daaraan kunt u deelnemen, door mee te denken met keynote spreker Wico Mulder en actief te participeren in de workshop, met Jeroen Boschma, auteur van het boek Generatie Einstein.

Laat de WHO een ding duidelijk worden, door de jeugd gaan zelf serious games ontwikkeld worden om gameverslaving, maar ook andere vormen van verslaving, niet alleen te bestrijden, maar vooral te voorkomen.

Deel dit bericht

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond